Блогерликлик ва блогерларнинг мақомини журналистика ва журналистлар билан тенглашга асло уринмаслик керак.
Бу йўлдаги ҳар бир ҳаракат тармоқ кундалигини юритувчи кишиларнинг шахсий ишига аралашиш, хусусий эркинлигини бўғиш бўлади.
Блогерга, блогерликка давлат томонидан ҳеч қандай мақом, ҳеч қандай “ғамхўрлик” керак эмас.
Ўз ҳолига тинч қўйсин, назорат лозим бўлса, давлатнинг умумий қонунлари доирасидагина назорат қилсин – шунинг ўзи улкан ғамхўрлик бўлади. Яъни энг катта ғамхўрлик – блогерлик соҳасига давлат бевосита аралашмаслиги, блогерга кўнглидан кечган ҳар бир ўй-хаёлни, фикр-мулоҳазани эркин ифодалашига йўл қўйиб беришидир.
Блогерга жамиятда ҳеч қандай имтиёз, мукофот керак эмас.
Буларни лозим топса, халқ ўзи беради ва шу етади. Чеккадан берилган ҳар қандай имтиёз, мукофот қурбонлик талаб этади. Имтиёз ва мукофот учун ёзадиган киши блогер бўлмай қолади, блогерликдан чиқади, ўзининг мақомини билмаган, қадрига етмаган ҳисобланади.
Блогерларга ҳеч қандай уюшма ёки бирлашма ҳам керак эмас.
Халқ ўзи битта номда бирлашиб турибди: ХAЛҚ! У яна нима асосда уюшади? “Уюшиш” сўзи сиртдан гарчи “бирлашиш” маъносини билдирса-да, аслида ажралишдир. Aсосий оммадан ажралишдир! Бугун блогерларнинг, блогерликнинг асосий кучи – халқ номида бирлашиб турганидир. Ундан ажралган заҳоти кучи-қудрати кетади, эркинлигини бой беради ва ҳоказо.
Искандарнинг сочини олган сартарош воқеасини эсланг.
Сартарош бир куни қараса, ҳукмдорнинг бошидан шох ўсиб чиқяпти!
Кўриб қолади! Одамларга айтгиси келади! Лекин айта олмайди! Ҳукмдорнинг ғазабидан қўрқади! Aйтса, боши кетади! Aммо айтмай юриш ҳам хавфли – ичида сақлаб юраверса бир куни портлаб кетиши мумкин!
Охири нима қилади?
Кимсасиз бир саҳрода бир қудуқ топади-да, оғзига бошини суқиб, бир неча марта: “Искандарнинг шохи бор!!!” деб бақиради! Шу билан енгил тортади, ўзига келиб олади.
Блогерни ўша сартарошга ўхшатсак бўлади, тармоқдаги кундалик дафтари эса у қудуқдир. «Ичида қайнаб тошаман деб турган СЎЗини бечора блогер (халқ) шу қудуғига ҳам бақириб айтмасинми?!»
Бу ўхшатишнинг битта фарқли томони – Искандар замонидаги қудуқдан қайтган акс садони сартарошнинг ўзи эшитган, чунки у кимсасиз бир ерда бўлган, блогерлик қудуғи эса халқнинг қоқ ўртасидадир ва блогернинг юрагидан отилиб чиқаётган СЎЗлар акс садосини бутун жамият эшитяпти, қандай яхши!
Журналист мактаби
